Niet in dit huis. Niet op eerste kerstdag en niet op tweede kerstdag.
Ik was er al bang voor hoor. Haar liedje. Haar kerstliedje. Mijn god dat gaat een tranendal worden. En dus zette ik de radio de laatste dagen niet aan. Maar net, tijdens het schoonmaken, perongeluk wel. En het eerste nummer dat ik hoorde… mamsies liedje. Kerstliedje. Agos wat vond ze die gaaf. Ze zette de radio altijd voluit en stond dan echt uit haar dak te gaan met dr schoonmaakdoekje. Ik schaamde me rot. Maar wat vond zij t gaaf. Ik vond vind haar gaaf. Zo vreselijk gaaf. Dus ik zette de radio wat harder en dacht aan mamsie. Toen het nummer gevolgd werd door ‘Dochters’ van Marco, leek het even geen toeval. Maar dat zal het vast wel zijn. Ik wil het alleen niet geloven.

Voor mamsie:
Klik
Wat issie gaaf. Nu gaat bij mij elk jaar het nummer ook op voluit. Kan mij t schelen wat anderen denken.

Soms ben ik net mn moeder…. and pround to be