Terwijl mn ogen ergens anders dan in mijn kasjes zaten wegens vermoeidheid, reed ik toch nog even langs de kaasboer en de slijterij.
Gelukkig dat mijn ogen ook vanuit mijn achterste een goed zicht hebben, want toen ik weer terugreed naar huis, reed er een Corsa met een oud vrouwtje voor me. Nee, geen oud vrouwtje in de Corsa, de Corsa had duidelijk de macht.
Mevrouw reed links op de weg. En toen rechts in de berm. En weer links op de weg, doe eens gek, ook even over het midden! ‘Whoeps! Iemand die zomaar de andere kant op moet, rijdt links!! dus snel weer naar rechts’.
Ik hield maar wat extra afstand, maar toen de Corsa met daarin de waaghals wel 20 km/u ging rijden, werd t me teveel. De hele dag al geduld opgebracht voor die schatjes van een koters, voor deze dame had ik geen geduld meer over. Dus met een paar subtiele hintjes ‘lichtsignalen, toeteren, hier en daar een armgebaar’ probeerde ik haar duidelijk te maken dat het gaspedaal rechts zat.
Eenmaal voor een kruising draaide oma d’r raampje open, zwaaide met haar vuist en sprak de volgende, grandioze, woorden:
‘Brutale vlerk! Wat wilt u nou!’

Doodsbang van alle agressie die mijn kant opkwam, piepte ik dat ik alleen maar voor het avondeten thuis wilde zijn en ik moest toch nog 300 meter. Das best veel in een kwartier tijd.

Ze draaide haar raampje dicht, zwaaide nog even met haar vuist in dr binnenspiegel, ik zat onder mn stoel van angst en uiteindelijk ben ik na drie kwartier thuisgekomen.

Oma’s en Corsa’s… een ergere combi bestaat niet..