Ik vind het maar een raar begrip: ’thuisblijfmoeder’. Alsof ik nooit naar buiten ga met mijn kroost.

Mooi weer, even naar de speeltuin? ‘Nee, helaas. Mijn moeder is een thuisblijfmoeder’, zo zullen mijn meiden meelijwekkend spreken. Eieren vergeten? Jammer maar helaas…

Wat ís dat voor denigrerend een begrip? Ja, ik nam ontslag na geboorte van #2, maar daar hoef je geen medelijden mee te hebben hoor, integendeel! Evenmin heb ik behoefte aan meewarige blikken, alsof ik met mijn ontslag tevens mijn hersenen aan de wilgen gehangen heb. Alsof ik nu ineens een domme gans ben.

Ik nam bij mijn volle verstand ontslag omdat ík denk dat het beter is als ik, als moeder, de eerste jaren thuis ben. Beter voor mijn kinderen en beter voor mij. Daar mag je het mee eens zijn, of helemaal niet. Maar niemand kent mijn situatie zo goed als ik. Iedereen maakt zijn of haar keuze waarbij rekening gehouden wordt met heel veel factoren. Als mijn moeder nog had geleefd, waarbij ik dus een heel fijn vangnet had, dan zou ik misschien nog werken. Maar de stress en ellende die ik ervaar als ik A. de perfecte moeder B. de perfecte echtgenote C. de perfecte juf, D.  de perfecte collega E. een perfect schoon huis wil hebben, en als het even kan ook 3x in de week hardlopen… tja. Daar pas ik voor. Sommige vrouwen kunnen dat en daar heb ik diep respect voor, maar ik word gillend gek.

‘Maar je stompt wel af, qua intelligentie’ hoorde ik eens. Denk je? dénk je dat echt? Nou dat zegt dan meer over diegene dan over mij. Ja, je moet je uitdagingen en input elders zoeken, maar dat lukt prima en dan heb ik het echt niet over de was wegwerken binnen een bepaalde tijd.

‘Mis je je werk nooit?’ wordt weleens gevraagd. Heel eerlijk? JA! Ja, ik mis mijn werk soms. Als ik op een dag tussen twee dreinende kinderen zit, de ene poepluier na de andere verschoon en ik vanwege slecht weer letterlijk een thuisblijfmoeder ben. Ja, ik mis het contact met mijn collega’s, de dynamiek op de werkvloer. Maar als ik aan het werk ben, mis ik mijn kinderen en die… die wil ik nooit meer missen.