‘Kim, wil jij even een pakje Maizena halen? Dat is een geel pakje. Staat bij de paneermeel’
Ik vroeg wat dat dan was. Mama vertelde mij, dat ze het nodig had voor de gekookte andijvie.
Nou hield ik van stamppot andijvie, dus dit leek me ook wel prima. Ik toog naar de Spar (jaja, vervlogen tijden) en kocht daar een pakje Maizena.
Rond etenstijd keek ik toch wel beteuterd in de pan met daarin een groen… prutje. ‘Is dít andijvie?’ ik nam een hap en kreeg het werkelijk niet weg. Stamppot was zo lekker, en dit.. ik voelde mij verraden door een van mijn favoriete groentes. Bleh.
Sindsdien heb ik een klein beetje hekel aan het gele pakje. Dat pakje stond voor verraad. Voor andijviebeul. Dankzij dat pakje kan ik de stamppot ook niet meer zo waarderen.
Maar al snel ontdekte ik, toen ik net op mezelf woonde en dus ging koken… dat zo’n pakje eigenlijk niet kan ontbreken. Een iets te dunne saus bind je keurig met Maizena. Gebonden soepen zijn perfect gebonden.. vooral als beginner is dat iets, waar het vaak misgaat. Je saus of soep de perfecte dikte geven. Maar ook als gevorderde amateur, kan het pakje van pas komen. Vooral als je een eigenwijze amateur bent, die het woordje ‘uitgelekt’ in de zin ‘700gram tomaten uit blik, uitgelekt’, negeert. Dan komt die Maizena nog wel eens van pas. Jammer dat ik dan weer de smaak van Andijvie in mijn mond krijg…. Ja. Zoals elke vrouw, heb ik ook een olifantsgeheugen. Sommige dingen vergeet je niet. En daarom staat het gele pakje, bij mij altijd een beetje weggemoffeld in de kast.