Vandaag zou mijn allerliefste mamsie 60 worden. Das een mooie leeftijd, hoor ik je denken. Inderdaad. Helaas werd zij slechts 53.

Dat eten emotie is, klopt bij mij zeker. Zo eten wij elk jaar op haar verjaardag spaghetti a la mamsie. Dat is de meest goddelijke saus die er bestaat, al zijn de ingrediënten simpel:

• 1,5 kg tomaten, vers of (deels) uit blik
• 3 uien
• (vega)gehakt
• oregano
• klontje blue band (olijfolie kan natuurlijk ook, maar dan is het niet mijn moeders sausje)
• zout,
• tijd en heeel veeel liefde

De geur van gesmolten blueband zorgt dat ik soms emotioneel word.

Smelt een klontje blue band en fruit de uien..

Was en snij de tomaten, voeg deze toe. Uuuuuren laten pruttelen.

Dan ziet het er zo uit.

Alles in de passeermolen. Vocht eruit laten lopen, dit apart opvangen om later evt. Toe te voegen. Ondertussen rul je het gehakt.
Dan ga je draaien draaien draaien tot je vellen overhoudt. Niet te snel stoppen!

Dan hou je dit over. Schraap vooral alles wat onder de zeef hangt eraf en voeg dit toe! Dit giet je bij het gehakt. Zout en oregano toevoegen, eventueel een blikje tomatenpuree (of twee).

Pruttelen pruttelen pruttelen maar weer…

Deze saus heb gisteravond gemaakt… om vanavond te eten…. mijn huis ruikt naar herinneringen. Ik steek maar weer een kaarsje aan…. De saus zal nooit zo lekker smaken als vroeger, want één ingrediënt ontbreekt….