‘Oh kijk! Mijn boon komt op!’ kirde ik vanavond tegen mijn lief.
Als klein meisje kwam ik vaak bij mijn grootouders. Mijn opa moestuinierde dat het een lieve lust was. Enig vond ik dat. Hij had een echte kas met van die schattige plastic yoghurtbakjes. Metershoge stapels met plastic bakjes. Allemaal werden ze gebruikt. Reuzespannend vond ik dat.
De boontjes uit mijn grootvaders tuin…. zo lekker heb ik ze niet meer gegeten. Ik kan me de fluweelzachte smaak nog goed herinneren. Geen draadjes, heerlijk knapperig en toch delicaat. Je proefde gewoon: dit niet zomaar boontjes, dit waren boontjes met liefde gekweekt.
Het was dan ook niet zo vreemd dat ik graag een moestuin wilde.
Kleigrond in het tuintje van mijn ouderlijk huis hield die droom tegen.
Op mijn 16e verhuisde mijn moeder naar een kleiner huis, maar met een megagrote tuin. Zónder kleigrond. ‘Nou Kim, ga los!’ sprak mijn moeder.
Maar toen onze hond zijn pootje tegen mijn, eveneens met liefde, opgekweekte kruidenbakje zette, was ik daar al snel klaar mee. Om maar te zwijgen over de spinnen! Brrr… hele kleine enge.. maar ook hele grote enge!
Verheugd was ik met de actie van de AH. Samen met mijn dochter zaaide ik er op los. De plantjes stierven een stille dood, ondanks alle liefde.
Chantall mocht twee moestuinbakken van ‘de Makkelijke moestuin‘ verloten. Ik plaatste een reactie en dacht ‘het zal vast wel niet’
Maar nét toen ik bij het tuincentrum stond weg te dromen bij een moestuinbak van 1m2, meldde mijn telefoon dat ik een nieuwe mention op twitter had. Van Chantall. Ik heb gewonnen! Hoera!
Na mijn vakantie werd de bak geleverd en…. nadat mijn lief hem provisorisch voorzag van een hekwerk waar ik een plastic afdekzeil omheen spande (geen honden nu.. wel katten), begon het avontuur. En kijk eens….
het eerste wat ik zaaide, was een boontje. Één simpel boontje. Ik had al gelezen dat je de verleiding om héél véél in te zaaien moet weerstaan. En kijk! Amper een week later pronkt mijn boontje op zijn ‘square’. Ik ben trots op mijn plantje!
Groei maar lekker boontje! En… opa? Ik hoop dat ze net zo lekker smaken als vroeger!