‘Dus u komt hier vaker?’

De verkoopster keek naar mijn imposante stapel potjes welke ik net bij elkaar scharrelde in de cosmeticawinkel.

‘Vindt u het leuk om onze nieuwe geurlijn te ruiken?’

Dat vond ik wel geinig. Dus ik maakte mijn snuffelrondje af en liep naar het plankje met geurtjes. Ik keek rond. Ik kon niet zien welke nieuw was en welke al langer in het assortiment waren. Hier en daar pakte ik een flesje op en snoof wat. Dat ging best lastig want ik ben verkouden.

Ik zette het flesje terug en wilde naar de kassa lopen.

Toen kwam de bull terriër a.k.a. verkoopster weer op mij af:

Wat voor geurtjes gebruikt u doorgaans? Zwaar? Fris? Bloemig? Citrus?

‘Ik gebruik doorgaans wat lichte, bloemige geuren’

‘En hou je dan van bloesem? Of meer fruit? Kruidig?’

‘Mwah.. ik ben wel een bloemig type’

‘Nou.. dan zou je deze eens moeten ruiken’

ze spoot wat op een kaartje. Ik snufte. Ik rook vrij weinig. Eigenlijk wilde ik nu wel weg, maar ze stond strategisch schuin voor de kinderwagen.

‘En? Wat vind je ervan?’

Waarvan? Ik bedoel… ik ruik niets. Verkouden. Vandaar ook die nasale stem.

Ik wilde echter snel van haar af.

‘Ja, wel lekker. Bloemig! Maar ik heb al zoveel luchtjes thuis’

‘bloemig? Oh wat grappig. Dit is meer een citrusluchtje. Je moet hem even op je huid hebben om te ruiken’

‘nou.. ik heb mijn eigen luchtje al op dus dat lijkt me wat nutteloos. Is het citrus? Ja ik ben verkouden. Ik hou niet zo van citrus’

‘Waar ben je naar op zoek dan?

Euh… de kassa??? Maar dat kon ik niet zeggen. Dat vond ik zo zielig. Ze deed ook haar best.

‘Nou ik ben niet op zoek. maar je vroeg of ik even wat wilde ruiken en tja. Dat wil ik wel’. Sowieso. Ik ben verkouden en ruik… niets. Ik zou graag weer ruiken. Al is het een poepluier.

‘Hier ruik deze even dan! Dit ruik je vast haha! Je zal het vast wel lekker vinden’

ze sprayde weer een kaartje vol.

Dit rook ik inderdaad wel. In één klap waren mijn slijmvliezen weer open. Het leek wel alsof ik in een wolk anti muggen spray stond.

‘Dit is héél veel citrus, lekker he?’

‘Euh.. nou ik hou dus niet zo van citrus. Fruitig. maar ik wil graag..’

‘Eens even kijken, misschien past dit bij je’

Ik dacht dat ik gek werd. Mijn kleine meid dacht dat ook en zette het op een brullen. Al kwam dat denk ik van de wolk citrus waar ook zij nu in zat.

Mijn schatje! Saved by the cry!

‘nou, die kleine is het zat. Ik wil graag nú afrekenen!’

En eindelijk stond ik buiten. De insectenverdelger verdolg ook haar klanten.

‘Maar… je was dus níet op zoek naar een luchtje’ sprak vriendin M. die mee was.’