Soms heb je een dag…

Die je het liefst snel vergeet.

Vannacht gebeurde, met interval van max. een uur het volgende:

– E. werd wakker

– A. werd wakker

-L. snurkte

– E. werd wakker

– Poes wilde op bed

– Poes wilde ván bed

– E. werd wakker

– Poes wilde over het traphekje springen, lukte niet

– L. snurkte

– E. werd wakker

– de wekker ging

‘Wat had ik een kutnacht’ sprak lief. Ik heb daar niets van gemerkt; te druk met mijn eigen minder prettige nacht.

Goooooooeedemorgen!

Ja, daar zit je dan, als een zombie aan de koffie. Je dochters die vrolijk om je aandacht vragen. Tussen de middag heb ik oudste wijs gemaakt dat ze heeel moe was en maar even naar bed moest. Ik legde E. op bed en mezelf ook. A. besefte uiteraard al snel: ‘ik ben niet zo moe’.  ‘Maar ik wel’, was mijn antwoord en ze bleef heel schattig even op haar eigen bed liggen, een boekje lezen. Een kwartier. EEN HEEL KWARTIER! Oprecht een prestatie voor een driejarige wakkere peuter. Maar dat zag ik op dat moment toch anders.

E. werd wakker en we gingen een boterham eten. A. vroeg wat er op haar brood zat. Ik antwoordde dat er boter en kaas op zat.

Provoceren. Mijn peuter kan dat.

‘Zitten er kruimels in mijn brood?’ ‘Jazeker schat!’

‘Ja, dat lust ik dus niet’  en ze legde haar boterhammetje neer. Geen speld tussen te krijgen. Dan maar niet eten, heb je straks honger mop!

‘Dat valt wel mee denk ik’  sprak ze wijs. Het viel inderdaad mee.

Bovenstaande kwestie zou ik normaal glimlachend bekeken hebben. Maar vandaag.. ik was zó moe. Ik zag er de lol niet van in. Echt niet. Mijn altijd zo goed etende meisje, wat alles proeft en bijna alles lekker vindt, gaat zemelen op kruimels. Ik kon het er niet bij hebben.

Ik negeerde het geheel maar, A. eet normaal erg goed en een strijd maken van het eten… das het laatste wat je doen moet.

Zo kabbelde de dag een beetje voort. Ik maakte witlof en schepte de aardappelpuree óp het aanrecht in plaats van ín de ovenschaal. Zo’n dag.

‘Je gaat zeker niet naar Yoga, als je zo moe bent’ sprak de lief.

Maar ik ging juist wel. Omdat ik zo moe was.

En morgen? Morgen maken we er een mooie dag van. Slaap of geen slaap. Want die meiskes, die kunnen er ook niets aan doen.