Mount Washmore

Ik beoefen meerdere sporten. Zo doe ik aan Yoga, loop ik graag een rondje hard en ik ben fervent bergbeklimster. Dat laatste doe ik tegen wil en dank, want ik beklim iedere zondag dezelfde berg: de Mount Washmore. Deze term heb ik niet zelf bedacht, maar dekt de lading dusdanig goed dat het zonde is om deze term niet te gebruiken.

Waar gaat het mis?

Op zondagavond ben ik wastechnisch bij. Op maandag wás ik bij. Klein streepje, groots verschil. Met twee kleine kinderen én een Stoere man, kom je nu eenmaal om in de was. En ja, ik weet het: ‘One load each day keeps the chaos away’. Dat is helemaal waar, wastechnisch.

Ik weet niet hoe het bij u zit, maar mijn washok bevindt zich op zolder, alwaar het niet veilig is voor een overenthousiaste peuter en ondernemende dreumes. Oudste slaapt niet meer overdag en de jongste slaapt uitsluitend tijdens het boodschappen doen. Ik kan die twee draken best even alleen laten op de eerste verdieping, zodat ik naar boven sprint voor de was, maar laten we zeggen dat er dan een ánder soort chaos ontstaat.

Dit sla ik liever allemaal over. Het komt iedere maandagavond voor dat ik braaf een wasje draai als het gespuis op bed ligt, Ik zet dan de schone en droge was óp de eettafel en dinsdagmorgen vouw ik dit weg. Gaat prima. Dinsdagavond Yoga en dan heb ik net geen volle wasmand. Dat schuif ik naar woensdag en ja….
u raadt het al he? De klad. In de was. Hoppetee.

Wat is nou de kern van het was probleem?

Dat lijkt mij duidelijk. De plek van de wasmachine. Volstrekt onhandig. In de badkamer zit geen aansluiting, in de

keuken heb ik geen plek en naast de bank is ook zo wat.

Hoewel dat wel handig zou zijn.

Kun je zo zittend op de bank, met je kopje koffie, want als huisvrouw doe je niets anders, meteen even de was doen.

Fluitje van een cent.

 
Plaats gerust een comment. Dat vinden bloggers leuk 🙂