Ik had mijn opsomming keukenapparaten nog maar net af.. knipperde een paar keer met mijn ogen en de telefoon ging.

Het was mijn schoonvader. Hij wilde weleens Panini’s komen eten. Tuurlijk, kan geregeld worden, ik deel graag eten, ik mag mijn schoonouders heel graag, dus wees welkom

Ik jubelde wat verder over de paninimaker, toen het ineens zwart voor mijn ogen werd.

‘Kim, nu ik je toch spreek: heb jij misschien interesse in mijn pastamachine? Ik doe er niets meer mee…’

gloek.

 

Blijven ademen Kim, blijven ademen, zo sprak ik mezelf toe.

Een pastamachine. Tja, die had ik nog niet. Wij eten graag pasta. Ik maak graag pasta. Maar een pastamachine.. tjee.

Natuurlijk, ik droom weleens. Als een soort Kimske in Wonderland dans ik dan door mijn keuken. Een keuken die vele malen groter is dan mijn huidige keuken. Ik hak, ik snij, ik bak, ik grill en ik draai in die dromen meerdere keren aan een pastamachine.. tja.

Ik heb ook weleens gekeken naar een pastamachine hoor, daar niet van. Maar de moed zakte me altijd een beetje in de schoenen.. opzetstukje hier, mesje daar… voor ik dat alles verzameld heb zijn we jaren verder. Ik ben best rommelig, dus als ik dan opzetstuk X heb, dan ben ik de slinger van machine A allang kwijt.

‘Ik heb alles netjes bewaard in een box, zodat je niets kwijtraakt, je mag het zo hebben’

Ik kneep eens in mijn wangen, knipperde nog een keer met mijn ogen.. en ik ademde in en uit.

Graag! stamelde ik.

En nu staat er dus een superdeluxe pastamachine, van alle gemakken voorzien, in de keuken.

Ik heb hem vandaag voor het eerst gebruikt, wat een weldaad.. helemaal zen stond ik vandaag mijn tagliatelle te draaien én verse pesto te maken. Zelfs de Stoere man sprak de zeldzame woorden ‘Dit. Is. Echt. Heel. Erg. Lekker’ Een unicum als je mijn lief kent.

Al draaiend droomde ik weer. We waren zeven jaar verder, als Alice in Wonderland haalde ik mijn dochter van school. ‘Mam, gaan we verse pasta maken? Mag ik dan helpen?’ En dat mag. Daarna gaan we verse pesto maken. Vragen we opa en oma ook te eten…

Ik ontwaakte en hing mijn brouwsel te drogen. Hmm… het leven is nóg mooier geworden!

 

2 thoughts on “Kimske in pastaland

  1. Wat weet je het toch altijd…leuk te brengen. Vooral zo doorgaan!

  2. Oh wat leuk om te doen. Hoe lang ben je daar nou mee bezig?
    Ik weet dat mijn dochter er ook een heeft, net zo gek op koken als jij.

    Ik eet pasta eigenlijk altijd uit pak .. ben benieuwd naar verse. Wel ontzettend lief om zoiets te krijgen !

    gr. Elise

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website