Sinds een week ben ik een twijfelachtig trotse bezitster van drie geelwangschildpadjes. Ik heb totaal geen verstand cq enige ervaring van/met deze beesten. Maar het kind van wie ze waren zei, dat ze anders uitgezet werden. Daar kan ik zo niet tegen, dus kom maar op. De kiezels op de bodem zijn de enige vergelijking die je met een kat(tenbak) kunt maken. Dus Kimske moet nog veel lezen, leren en oefenen. Om de twee dagen het filter even doorspoelen en éénmaal per week of zelfs twee weken de bak verschonen.
Maar vandaag kwam Kimske beneden en zag daar geen padjes. Het water was namelijk troebel.
Zo besloot ze dat die bak toch iets eerder (na 4 dagen dat is) te verschonen. Vloekend dat ze dus geen goed filter had.
Nu moet u weten, Kimske is nogal viezig van alles wat met vissen te maken heeft. Schildpadden zijn geen vissen, maar ze zwemmen wel; dus ik moest over een drempeltje. Kimske zocht op internet en informeerde bij lief hoe je die bak toch leeg moest halen. Iets over een slangetje en aanzuigen was het antwoord.
Dat klonk best ranzig. En dat was het ook. Tweemaal een flinke slok water. Ik ben dan ook zo’n type die zich meteen visualiseert wat er dan precies in dat water zit… restjes voeding(vis, dus misschien zelfs wel..een oogje!), poep, kunnen schildpadjes ook overgeven? En zo gaf Kimske zelf over. Tweemaal.
Eindelijk had ik de kunst door en de bak was al snel leeg. Op een bodempje na. Dus ik zet die bak ietsjes scheef, zuig weer aan, nam bijna een flinke slok en haalde zo de bodem ook leeg. Ik zette de bak terug, besloot dat ik de lichtbak er even af moest halen om zo dat laatste restje eruit te krijgen.
En daar ergens ging het mis.
Op de één of andere manier gleed de lichtbak uit mn handen, stootte een vaasje aan dat omstootte. Precies boven de router liep het vaasje leeg!
Om me heen een hoop poezen, een bakje met schildpadden en een emmer ranzig water.
De router begon te knetteren en ik struikelde bijna over een poes. Daarbij stootte ik de emmer ranzig water om, waardoor de hele vloer onderzat.
Inmiddels begon de router ook te roken.
BRAND! Dacht ik. Heldhaftig besloot ik, dat de router naar buiten moest. Ik pakte de router vast en concludeerde dat daar heel veel draadjes aanzaten, waardoor dat niet zo makkelijk ging.
Met een ferme ruk trok ik de router en alles wat eraan vastzat los en gooide alles naar buiten. Alwaar een flink gesis. Vloer gedweild, padjes weer in een schone bak.. Lichtbak is stuk gegaan dus dat moet ik morgen even vervangen.
En toen kwam het moeilijkste.
Ik moest de stoere man bellen met de mededeling dat hij wellicht geen internet had vanavond. Lief hartje internet dus dat was een flinke schok. Ik belde de KPN. Er wordt een nieuwe router bezorgd… ergens volgende week. Zelf afhalen kon niet. KPN/Primafoon winkels hebben deze aparte kastjes niet op voorraad.

Lief zat op zijn werk, struinde Marktplaats af en vond een nieuwe router…
bij Den Haag. Das een uur rijden. Lief had het ervoor over.
Zoals u kunt zien, hebben we dus weer internet.

Einde avontuur.

One thought on “Een waargebeurd verhaal.

  1. Ik weet niet, maar ik denk niet dat ik ooit een bak zou leeg maken met mijn eigen uhm… lichaam. Zeg maar. Ieuw, ieuw, ieuw, Kimske!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website