Goed.
Kleding die je nog een dag aankunt, hang je óf over de stoel, óf terug op een hanger.
Kleding wat gewassen moet worden, gooi je IN de wasmand, die in de badkamer staat.
Kind kan dan mooi de was doen. Zou je denken. Want iedere zondag (wasdag hier), staar ik met een ongelovige blik naar de nagenoeg lege wasmand. Mijn kleding ligt erin. En wat handdoeken. That’s it.
Ik loop naar de kleine kamer waar onze kast staat (en twee stoelen.. juist, om kleding die je nog een dag kunt dragen, overheen te hangen). Ik zie daar de twee stoelen. Ik zie daar een wasmand. Die ene waar mijn schóne was inzit. Zo’n lage wasmand. Daar zit schoon goed in, wat nog gestreken moet worden. Daarom staat hij ook náást de strijkplank. Wat een logica he? Nou. Dat vond ik zelf dus ook.
Op één der stoelen ligt wat kleding van De Vent. Op een hoopje. Ik besloot eens lief te zijn en lief te matsen. Meestal ben ik van het principe ‘ik was alleen datgene wat in de hoge wasmand ligt’.
Dus om de minuut riep ik De Vent met de vraag: schoon of vuil? Daarbij een kledingstuk omhooghoudend. Lief werd daar een klein beetje geirriteerd van en reageerde… niet zo vriendelijk meer. Nou dan niet he. Dus ik gooi alle kleding die toch al op een hoop gesmeten was, weer terug op een nieuwe hoop. Dan maar geen schone kleding.
Krijg ík later te horen dat ik zo irritant deed….Ach ja. Mannen.

(waar lief zijn sokken bewaart? Onder het bed. Ja.)