Het is echt heel erg hier. Eigenlijk schaam ik me er een beetje voor, maar het schijnt dat meer vrouwen er last van hebben.
Al jaren is dit iets, wat ik meedraag. Al jaren is dit iets waar de Stoere man enorm van schrikt.

Ik kan namelijk. Soms.. als een klein kind… huilen. En dan niet alleen bij echte erge dingen, zoals het overlijden van mijn allerliefste mamsie. Nee. Om kleine dingen.
Bijvoorbeeld, als we een ballonvaart gepland hebben, deze niet doorgaat, zit ik met dikke tranen in de auto.
Als ik heel boos ben, kan ik soms heel fijn grienen.
Nu is het niet zo dat ik een aansteller ben ofzo. Ik ben gewoon een emotioneel mens. Maar gisteren, spande toch wel de kroon.
Kimske en de Stoere Man waren aan het wandelen met de hond. Voordat ik er zelf erg in had, viel ik. Ik lag in een rare knik op straat toen de Stoere Man mij vroeg wat er gebeurde. ‘Weet ik niet, snif’ piepte ik uit. ‘Waarom huil je??? Heb je iets gebroken??’ Vroeg de Stoere Man bezorgd. Weer piepte ik: ‘Nou, ik ben gewoohoon zo geschrohohokken dat ik gevahahaallen ben’. ‘Kun je wel opstaan?’ de toon werd al minder bezorgd. ‘Jaha, tuuuhuuuuhuuuurlijkkk snif’ en ik stond best soepel op. Ik zag mijn geschaafde knie en ik snotterde nog even verder.
En dan is ineens alle liefde en bezorgdheid als sneeuw voor de zon verdwenen, waardoor ik nog verdrietiger werd. Uiteraard.

Zomaar een voorbeeldje. Het kan op de gekste momenten gebeuren. Die ene keer dat ik in een grot heel gemeen viel en echt heel veel pijn in mijn enkel had, was ik wat minder in tranen. Toen was het vooral ‘ja en hoe kom ik hier weer uit met een pijnlijke enkel en een gladde vloer?’ 14 Kilo dikker was ik toen dus ik zag het niet gebeuren dat lief mij heldhaftig in zijn armen nam en mij de grot uit zou dragen. Toen was het ook nog geen Stoere Man, want hij had nog geen klopboormachine.

Op mijn werk liet ik mijn pijnlijke schaaf zien, piepte nog even dat hij wel erg dik werd en werd uitgelachen om mijn sokkeuze (waarover later meer). Enkele collega’s gaven toe dat zij ook in tranen kunnen uitbarsten bij iets redelijk onbenulligs.

Vrouwen, we zijn rare wezens.