Sinds lief een klopboormachine heeft, komt het wel eens voor dat hij zichzelf ‘de stoere man’ noemt. Ik baal daarvan, ik hou niet van stoere mannen. Ik bedoel, ik heb menig stoere mannelijke BN’ers van me af moeten sláán. Ik wil niet stoer, ik wil lief.
Lief wilde vooral stoer. Kijk maar:

Ik heb mn best gedaan, maar ik krijg de foto niet gedraaid. Daar ben ik dan weer niet zo handig in. Lief wel.

Sinds datzelfde klopboormachine moment, doet lief fluitend (deuntje van eigen huis en tuin, jawel) allerhande klusjes. Want dat hoort, als je een doorsnee woning hebt met een tuin.
Nu wil het geval dat ik eigenlijk handiger ben, dan lief. Moet er ergens geboord worden? Dat doe ik liever zelf. Moeten er luxaflex opgehangen worden? Lief roept mij erbij. Hij weet zelf namelijk ook dat ik iets handiger ben. Ik ben daar iets minder blij mee, maar als ik lief zijn gang laat gaan, dan ben ik nóg minder blij.
Enfin. We kregen als tip om betonhaakjes te kopen.

Dan hoef je niet te boren. Dat leek mij wel wat, zo kon lief zijn imago wat opvijzelen. Hij kan dan stoer zeggen dat hij alles heeft opgehangen.
Zoals je op het plaatje kunt zien, kind kan de was doen. Je bepaalt de plek waar het haakje moet komen, geeft een forse tik met de hamer et voila…. zou je denken.
Terwijl ik een soepje stond te koken, hoorde ik lief vertwijfeld een beetje vloeken. Iets over stomme haakjes, hoezo handig!? En jawel, hij riep mij er even bij. En zo zag ik tot mijn grote verbazing… dat het haakje….
(helaas was de foto onscherp dus daar is geen foto van)
verkeerd om in de muur geslagen was. Want, daar waar die pinnetjes uitsteken, die kant moest toch tegen de muur???
Hopeloos lieve mensen, werkelijk waar.

Gelukkig maar, lief is nog altijd mijn onhandige klungel.