Vroegah (ja daar begint het al, inderdaad: Kimske beseft dat ze ouder wordt!) vond ik het nooit zo leuk als men mij jonger schatte dan ik was. Dan was het ‘je bent nog zo jong’ en dan wilde ik altijd tieren dat ik heus wel volwassen ben! Levenservaringen tellen? Wedden dat ik win? GHA! Wat nou jong. Ik ben geen kuiken. Ik ben gewoon ehm… een badeendje.
Nu heeft Kimske een nieuwe baan (Hurray!) en bij het sollicitatiegesprek werd gevraagd waarom ik op mijn leeftijd nog steeds een inval baan had. Omdat ik net pas juf ben? Omdat ik eerst ‘even’ Pedagogiek deed? maar ok. ‘Op jouw leeftijd’ ja kinders, die kwam binnen. zei ik kinders? Zie je! Ik word gewoon echt oud!(ik hoop nog véééééél ouder te worden, ooit. Over een jaar of 50 60 maar nu nog niet.
Er is, stiekem iets veranderd. mensen van 64 vind ik écht niet oud! En mensen van 53 zijn píepjong nog! Daar dacht ik, zeg ongeveer 8 jaar geleden, nog anders over.
Maar het grootste bewijs kwam gisteren. Een (toen nog) collega vroeg hoe oud ik was. ‘Bijna 27’ antwoordde ik, waarop ze zei: ‘echt? meid je ziet er zo jong uit!’ Normaal spoot het stoom dan uit mijn oren want ik wilde vooral niet nog jonger eruit zien dan ik was, want stel dat men denkt dat ik m’n rijbewijs nog niet mag hebben. Klein traumaatje van een paar jaar terug, toen ik 20 was en mezelf moest legitimeren om sigaretten voor mijn Opa te kopen. maar nu maakte mn hart een sprongetje en zei ik: ‘oh echt? Dank je!’ En das het bewijs mensen… Het moment dat je het leuk vindt dat mensen je jonger eruit vinden zien, is hét teken: het verval is begonnen. En ja, dat is best pijnlijk. Ik kruip nu wel errug fanatiek naar de 30. Maar aan de andere kant, wat is leeftijd? Alle broers en zussen van mijn opa werden ouder dan 105, mijn opa ‘slechts’ 84. Mijn moeder is nu precies 8 maanden geleden overleden. 53. 53 Mensen!!!! Das jong. Das echt heel erg jong. Maar toen een leerling me zei: ‘oh ja, maar dan gaan mensen ook dood, als ze zelfs al 50 zijn geweest’ dacht ik: tis maar net hoe je t bekijkt. In zijn ogen is 53 inderdaad errug oud. maar in die van mij en mijn moeder, niet. Maar als mijn kat, stel, 23 wordt, dan is het ‘wow wat issie oud geworden!’ En iemand van 40 die nog maar een half jaar heeft, ja, die vind 53 ws. ook een onbereikbare leeftijd.
Leeftijd, tis een raar iets.
Bizar he!
*Haalt nog een potje haarverf* *Ook maar potje gezichtscreme extra*
Zie ik daar rimpeltjes bij mijn ogen??!?! JAAAAAAAARGHHH!
Mijn moeder was maar 41 jaar oud toen ze een ongeluk kreeg. Het is zeker een raar iets en er komt ook elk jaar een jaartje bij.
Jij ook prettig weekend.
Ik was 25 toen ik naar de apotheek ging voor een nieuw flesje normaderm van Vichy. Ik had nl. toen nog steeds een vette huid. Kijkt dat mokkel me aan..zegt ze: “Hoe oud bent U”… (dat geU hè, dan weet je het wel!) dus ik antwoord eerlijk en hupakee “Dan moet U wel anti rimpelcrème gaan gebruiken hoor”! Kutwijf.
Ben spontaan overgestapt op écht duur spul, nu verslaafd aan Clinique.
Het is ook raar als kinderen opeens U tegen je gaan zeggen, ook zo’n moment waarop je denkt dat je ouder wordt.
Ja wat is leeftijd??????
hahaha! jij schrijft echt grappig! :-))
Maar je hebt idd gelijk: zodra je het leuk/fijn vind dat mensen je jonger inschatten, dan ben je (of wordt je) oud. Hopelijk duurt dat moment voor mij nog heel lang! (mag ook wel met mn 23 lentes 😉 )
Leeftijd is een heel relatief begrip, dat blijkt uit jou verhaal wel weer.
Ja daar zeg je zoiets… Ik vind het ook raar als een 15 jarige u tegen mij zegt, terwijl ik nog geen 10 jaar ouder ben… Maar aan de andere kant heb ik dan ook al mijn eerste 5 grijze haren eruit getrokken vorige maand 😉
Is 27 tegenwoordig ook al oud? Jemig hé, dan hoor ik zeker in een museum thuis!:-))
hier iemand die de 34 al in zicht krijgt. Kijk en dán ben je pas oud…maar ach…het gaat om je geest he? die blijft jong…(ahúm!)- ja je moet je toch érgens achter verschuilen?-
27 is hartstikke jong, hoor!! Toch!?!?!