Kwart voor 8! Waarom is die achterlijke wekker niet afgegaan? Vraag krijs ik naar lief! Lief vliegt een meter omhoog, zegt droog dat ik vooral rustig aan moet doen. Rustig aan? Wat nou rustig aan! Ik had al op school moeten zijn, hoezo rustig aan!
Ik schiet in mijn kleren, poets mijn tanden, kwak wat make up op mn gezicht, graai en krentenbol ( mag van Sonja) mee en gil iets over dieren voeren, ik niet, hij wel en trek de deur achter me dicht.
Wat een pokkebegin van je dag, stress stress stress.
Ik loop op straat naar mijn auto alwaar een duif een enorme flats laat gaan, een centimeter van me af. SHIT! Roep ik en dat klopte. Van schrik spring ik een meter opzij, alwaar een vrachtwagen ( wat doet die in onze veel te rustige straat?!) rakelings langs me heen schiet. SHIT! Roep ik weer en spring weer een meter terug. Bijna met mijn Birkies in die flats, maar net niet.
Wat een pokkedag, denk ik bij mezelf en stap de auto in.
En toen gebeurde er iets met me.
Ik kreeg een andere blik.
Wat een mazzel dat ik geen muesli met fruit hoefde te maken, maar dat er een krentenbol in het menu stond, hoewel ik me weinig van Sonja aantrek als ik haast hem hoor, maar toch is dat mooi.
Wat een mazzel dat die flats niet op mijn hoofd, of erger, op mijn Birkies belandde. Wat een mazzel dat die vrachtwagen mij net niet raakte.
Wat een mazzel, dat ik dicht bij school woon.

Wat een mazzel he.