Kinderen horen mij altijd van verre al aankomen. Niet vanwege een apart loopje, kuchje or what so ever, maar vanwege mijn geratel….

Een paar jaar geleden was ik bruut aan het shoppen. Steun en kreun en puf en oef dat zijn toch wel heul veul tassen. Ik moest nog met de bus ergens anders heen, tijd om mijn zooi thuis af te zetten, was er niet. Ik had toen nog geen auto, maar dat begrijpt u. Jammerend en steunend liep ik over straat. Meelij met mezelf hebbend omdat ik geen after-shop-kick had. Steun en klaag, kommer en kwel.
Ik zag een oud vrouwtje lopen met een boodschappentrolley en heel even… maar nee, ik ga toch zeker niet voor schút lopen mensen! Nee nee, dat kan niet.
Ik waggelde door een warenhuis en toen zag ik het he… een koffertje met zo’n handvat én wieltjes. Voor slechts 25 euro!
Ik bedacht me geen moment, kocht het ding, vroeg de vrouw om meteen het prijsje eraf te halen, propte mijn buit erin en wandelde fier naar de bus. Wat een uitvinding! mensen denken wellicht dat ik op vakantie ga, so what!? Ik ging al mijn verplichtingen af en kwam thuis. Zonder rugpijn. Kimske heeft nogal een zwakke rug en een dag full loaded shoppen hakt er nog wel eens bij in. Zonder rugpijn thuis dus en ik vroeg me af waarom ik niet eerder zo’n ding had gekocht.
Het antwoord was brij simpel; ik nam altijd de auto van lief mee, zette die in de meest centrale parkeergarage en loste elk uur alles in de auto. Maar deze keer had ik geen auto bij me.

We zijn nu een jaar of 2, 3 verder en inmiddels ben ik de juf met het koffertje. Juf was hem alweer vergeten, dat koffertje, tilde zich een paar keer een spreekwoordelijke hernia aan al die schriften (25 kinderen x 4 schriftjes per kind zijn best veul schriften), ging daarom maar op school alles nakijken, terwijl collegae gezellig met de schriftjes op de bank zaten, zat ik nog op school.

Op dat moment zag ik hem weer staan; mijn rijdende koffer. Zodoende gaat hij iedere dag braaf mee naar school.
Dat geeft een leuk geluid op de tegeltjes: Trrrrrkrkekkrkrkrkrkrkkrkrttrrrtrkkkrkrkrrrrrr….

Ik werd uitgelachen mensen, uitgelachen door collega, ouders en kinderen. maar inmiddels zie ik steeds meer collegae met een suffe koffer op wielen lopen. Ohzo!
Ja een suffe koffer. Dat kan niet he. Wel een EHB maar een suffe koffer. Daarom is het tijd voor een Enorm Hippe Trolley!

Nu zag ik laatst deze staan en oh wat heb ik weer een shopdrive!
Mijn toekomstige EHT!