Meestal doe ik met alle nieuwe snufjes op internetgebied mee. Meestal. Soms zie ik ergens geen nut van in en dan denk ik ‘ ja daaag!’.
Nu, ik schat zo’n 3,4 jaar na dato, zie ik ineens wel het nut van dat handige stukje software in. Maar ja. Ik weet niet hoe t werkt. Ik weet niet waar ik t vandaan moet halen.
Nee mensen, ik heb het hier niet over msn of een emailprogramma ofzo. Dit is anders. Dit is, zo zie ik nu in, een absolute must voor iedereen die wel eens niets anders doet dan weblogs bezoeken.

Vanavond waren we samen de hond uitlaten. De wandeling voerde ons helemaal naar mijn tante, waar ik mijn jas had laten liggen. Inderdaad, ik dacht ‘ laat ik hem toch maar eens meenemen’ maar toen vergat ik hem weer mee terug te nemen. An sich niet zo erg, ware het niet dat mijn telefoon tevens fotocamera tevens emailchecker(wat een woord, net zelf verzonnen), erin zat. En daar kan Kimske dus niet zonder.

‘ Schat’, begon ik op de terugweg. ‘ Ik ga je nu iets vragen en je moet me maar niet uitlachen’. Lief keek me aan en begon al te lachen, de eikel. Ik legde hem uit dat ik mijzelf zeer kwetsbaar op ging stellen. Dat nu bekend gaat worden dat Kimske niet zo digitaal is, als hij denkt. En toen kwam het.
Fluisterend vroeg ik of hij mij uit wilde leggen….
waar ik het kon downloaden, en hoe het werkte. Een…. RSS reader.

Lief begon hard te lachen. Ik moest bijna huilen. ‘ Dan zal ik je meteen even zeggen hoe ee floppydrive werkt’ sneerde de vent. Die krijgt ie nog wel eens terug, ik beraad me nog over de manier waarop.

Dus.

Nu zit ik thuis, logje te tikken, ik vroeg nog aan lief of het feeder of reader was. Lief antwoordde daarop dat ik die niet nodig had. Wel Firefox. Maar die wil ik niet. Die wil ik wel, maar ik wil geen troep op mijn maagdelijke harde …schijfjes. God wat klinkt dat ranzig.

Enfin, nu ga ik eens even in de wereld van de RSS duiken, zodat ik iedereen nog beter kan volgen! Joepie!