De nieuwste rage in blogland: boekstapelen. En wel zo, dat er een soort gedicht ontstaat.
Mijn eerste probeersel:

De reis naar de herinnering
ik had geen naam
ik was twaalf en ik fietste naar school
een stille verdwijning
de procedure
terug naar de kust
(nieuwe buren) –> soms heb je een kat die een boek onderzeikt, zodat je t boek direct weg kunt gooien. Zo fijn, katten!