Dat sprak ik als vijfjarige met mijn schattige staartjes. De juf fronste eens flink. ‘Hoezo, altijd snoepen?’

Nou gewoon, was mijn antwoord. Ik legde uit dat ik iets lekkers mocht, wanneer ik maar wilde.

Diezelfde middag hing de juf aan de telefoon. Mijn moeder was verbouwereerd. Ze werd op haar vingers getikt omdat zij haar dochter onbeperkt fruit aanbood.

Ik kreeg als kind vaak fruit. In de zomer stond er altijd een bakje gewassen aardbeitjes in de koelkast. Daar snoepten wij dan van. Een appeltje.. een druifje.. ik snoepte wat af.

‘Mamma, mag ik snoepen’ vroeg ik dan met mijn liefste glimlach.

‘alweer?’ sprak mijn moeder. Maar het mocht altijd. Snoepen.

Dat de juf dacht dat ik over suikergoed praatte.. tja. Logisch….. of niet?