Op mijn gemakje stond ik mijn wijnglazen ( u weet wel) te rangschikken. Tot ik opeens een luid gekrijs hoorde en Soes moeizaam het balkon op zie klimmen.
Mijn poezen mama hartje had het niet meer, rende naar buiten en zag…
Een vogeltje in de bek van Soes. Een lief, klein, ieniemienie vogeltje, met een takje. Waarschijnlijk zó uit een boom geplukt.
Stoute poes Soes!
Gelukkig liet Soes het vogeltje los. Wel in de woonkamer, waar een hongerige hond en een zeer geïnteresseerde poes zaten te kijken.
Kimske wist het vogeltje met een handdoek te pakken.
Na diverse ouders geraadpleegd te hebben, heb ik vogellief buiten op het balkon gezet, in een kratje van de boodschappen, met een bakje water erbij. Vader van de vriend van (snapt u het nog?) Zei spijtig: ‘volgens mij gaat het vogeltje dood’.
Gelukkig heeft hij het bij ’t verkeerde eind gehad. Vogel is dapper uit zijn kratje gekomen, bleef een half uur op de rand zitten, en vloog weg. Hoe, dat weten we niet, hij was ineens weg toen we later gingen kijken.
Wellicht is de dierenambulance een roeping voor je? 🙂
Maar het vogeltje licht niet toevallig onder op de grond? :S
@ Arvid: Het vogeltje zou hooguit liGGen 😉
Tja, het is de natuur hé, maar toch is het dan wel weer sneu als zo’n klein diertje het moet verliezen van de groteren. Van de andere kant is het natuurlijk stoer van Soes, een echte buit binnen te halen.
Ik heb het ook eens gehad toen ik nog peozen had, de ene kwam met een enorm duif binnensjouwen, trots als een pauw bleef ie er een minuut of wat naar kijken terwijl het dier nog wat stuipjes in z’n lijf had (was zeker al dood gelukkig), daarna heeft ie nog een paar extra beten gegeven en was ie het zat. Het bewoog niet meer dus was het niet meer spannend.
Ik heb de poes die hele dag niet meer geaaid, de volgende dag pas toen ie zich weer van top tot teen had gewassen.
Weet je zeker dat vogeltje niet alsnog door Soes is opgegeten?