Ze is nu bijna een half jaar.. ons moppie, ze keek al een paar weken met zeer veel interesse naar wat wij aten.

Aangezien ik (natuurlijk) borstvoeding geef, hadden we geen haast met bijvoeding. We wachten dus keurig tot ze een half jaar is. Hoewel.. bijna dan. Want drie dagen voor haar verhalfjaardag, na een kort overleg met Stefan Kleintjes via twitter (@bvpuntcom) besloten wij dat de tijd (en banaan) rijp was: onze dochter mocht gaan eten.

Haar eerste menu bestond uit een broodkorst en een banaan. Wij voeden via de Rapley methode, dus ik heb gewoon een broodkorst en een stuk banaan op een bordje gelegd. Zeer gulzig viel ze aan en ze heeft meer binnen gekregen dan we zelf dachten.

We vonden het mooi geweest voor een eerste dag en besloten het hierbij te laten voor vandaag. Maar, dochter dacht hier anders over, want toen ze mij een appel zag versmaden, bliefte zij zelf ook wel een stuk. Vooral niet tegenhouden, dus zij kreeg een stukje appel. Zonder tanden is dit, op zijn zachtst gezegd, een soort van uitdaging. Daarom hebben we ook een stukje geraspt.

Zelf was ze lekker aan het frutten in dat bakje en pappa en mamma hielpen soms een ‘Rapley-handje’. Ook appel is goed gekeurd door mevrouw.

Iets zegt mij, dat zij een grote eetliefhebber gaat worden. Van wie zal ze dat toch hebben…?