Sinds jaar en dag hebben lief en ik de gewoonte om de zondag te starten met een kop koffie in bed. Vooruit, stroopwafeltje erbij en een tijdschrift of boek. Na de komst van #1, was het even hangen en wurgen hoe we dat nou verder vorm konden geven. We vonden ‘de televisie’ uit en de zondagsrust was terug.

Na komst van #2, werd de uitdaging nog wat groter. Vandaag besefte ik, dat het woord RUST bij ons niet meer voorkomt.

 

Na een veel te kort nachtje mocht ik ‘uitslapen’, lief nam de meisjes mee naar beneden en maakte mij om 09.30 uur wakker met koffie. Peuter wilde géén tv kijken. Baby wilde níet aan de borst. De peuter werd gepaaid met een dvd van ‘Muis’, die was toch wel interessant. De baby werd tussen ons ingezet met wat speeltjes. Tot zover prima. Boekje erbij, kopje koffie rust/

MAUW… MAU_HAUW! ‘ja poes, jij bent heeel lief, prrrrr’

‘Ik wil geen tv kijken mamma’

Baby laat een speeltje vallen.

Speeltje terug geven, andere dvd erin.

Peuter gaat verstoppetje spelen onder het dekbed. Inmiddels is mijn koffie bijna koud. Als ik eindelijk een manier heb gevonden om even te lezen, springt de kat op mijn borst, zodat er van lezen weinig terecht komt.

Ik drink mijn koffie op…. ohnee, toch niet. Peuter moet plassen. Hop hop, terug naar bed. Slok koffie, koud.

Oke, ik geef het op. Geen koffierust. Maar ik blijf mooi liggen tot lief gedouched is.