Gisteravond deed ik mijn boodschappen. Met heel veel geluk had ik het laatste stokbroodje!
Woehoe!
Parmantig stond deze in mijn winkelwagen.
Even liet ik mijn wagentje alleen om aardappelkroketjes te pakken.
Toen ik terugkwam, was mijn grootste angst werkelijkheid geworden: mijn stokbrood was weg.

IEMAND HEEFT MIJN STOKBROOD GEJAT!

Meteen moest ik denken aan de reclame van amstelbier. Ons bier. Kan best, maar dit is toch echt MIJN stokbrood.
Hysterisch briesend liep ik naar de broodafdeling, alwaar ik het geluk had, dat de verse lading nét afgebakken was. Hiep hoi.
Wederom moest ik mijn karretje even alleen laten, maar deze keer nam ik mijn stokbrood mee.
Ik heb namelijk de gewoonte om mijn karretje te laten staan, en dan kriskras mijn boodschappen bij elkaar te scheumen. Deze keer dus met stokbrood.
Ondertussen was ik zeer alert op ieder verdacht persoon met een stokbrood.
Kom NOOIT aan mijn heiligdom; mijn stokbrood.

Nog rood van woede besloot ik dat ik alles had, en dat het tijd was naar de kassa te gaan.
Alwaar ik tot de beschamende conclusie kom…

Dat mijn eerste stokbroodje gewoon in mijn karretje lag, bedolven onder de wortels en ontbijtkoek.
Hij was dus gevallen. Maar dat zag ik zo 1,2,3 niet.

Nu had ik twee stokbroden, dikke pret!