Ja mensen, ik leef nog. Het leven met een peuter en een baby slurpt mij volledig op.

Vandaag is het grote meisje naar de peutersoos en viel het babymeisje zowaar in de kinderwagen in slaap. Dat betekende: tijd voor Kim!

Het eerste wat ik dan doe, is denken aan jullie, trouwe lezers. Al maanden smachtend wachten op een nieuwe blogpost, is het niet?

Jullie wil ik natuurlijk niet teleurstellen, maar ik moest wel ergens inspiratie vandaan halen.

Om het mezelf gemakkelijk te maken, kocht ik een flesje versgeperst sinaasappelsap bij de Jumbo. Zo’n flesje wat je zelf vult met hulp van een heus apparaat. Ik nam een slok et voila; daar was ineens mijn inspiratie.

Die automaat zag er schoon uit, al plakte het ‘push’ knopje wel een beetje, maar soit.

Eenmaal thuis waste ik mijn handen en probeerde het sapje uit. Wat valt er te testen aan vers sap? Het is of kraakvers, of het smaakt wat muffig. Dat is wat je verwacht van vers sap.

Mijn verbazing was dan ook groot, toen het sapje waterig smaakte. De substantie (want sap kan ik het niet meer noemen), was ook veel te dun om voor vers sap door te gaan.

Hoe ze het doen, doen ze het, maar zelf op de ‘push’ knop drukken en de sinaasappels vrolijk rond te zien draaien, geeft je het gevoel dat je echt vers sap hebt. Wat ik dronk was lekker, maar niet beter dan appelsientje, hoewel in laatstgenoemde meer vruchtvlees (kokosrasp, maar toch!) zit, dan in dit flesje vers geperst water.