Wat moet je nou met een E-reader, heb je een boek gelezen, kun je hem niet in de boekenkast zetten

Dat hoor ik regelmatig. Als ik dan opmerk dat ik geen boekenkast heb, rollen de ogen vaak uit de kasjes. ‘Maar jij leest toch zoveel? Of zeg je dat alleen maar?’

Pardon? Waarom zou ik dat alleen maar zeggen? En waarom moet ik bewijzen dat ik veel lees? Ik lees voor mezelf hoor. Niet voor een ander.

Even doorvragen leerde mij, dat er mensen zijn die een boekenkast gebruiken als soort status. Zij verlenen als het ware hun identiteit aan hun boekenkast. ‘Boeken waar ik trots op ben, zet ik daar dan neer’ Serieus? Als een trofee? Zodat anderen je kunnen bewonderen om wat jíj allemaal leest? Echt? En vind je dat een prestatie dan? Een boek uitlezen?

Ik vind dat dus echt sneu. Kijk dat je een boekenkast wil, prima. Dat je dat leuk vindt, moet iedereen lekker voor zich weten. Dat je liever een retro boek leest en deze graag wil bewaren: fijn! Good for you! Koop er een kast bij zou ik zeggen.

Maar op het moment dat je je identiteit eraan gaat ontlenen, dan zit er toch echt een steekje los. Waarom zou je dat doen? Om anderen te laten zien dat je slim(mer) bent? Als je daar een boekenkast voor nodig hebt is het tegendeel al bewezen lijkt me.

Blij met mijn e-reader besloot ik al mijn boeken weg te geven. Ik stopte ze in een doos, maakte een foto en plaatste deze op de weggeefhoek. De eerste reactie was ‘zitten er ook slimme boeken tussen?’ toen ik antwoorrdde dat ik niet weet wat zij slim vindt, voor sommige mensen is ‘Bridget Jones diary’ al een uitdaging, vroeg ze me om enkele titels.

De titels bevielen haar wel en ze kwam de doos ophalen.

‘Ja, dat komt mooi uit. Ik lees niet zo graag. Maar dit leukt mijn kast wel op’

I rest my case.

Hieronder geen vraag meer. Reageer maar als je dat leuk vindt. Dat vind ik wel leuk, maar dat lijkt me duidelijk 🙂