Ik kijk naar de zolder. Troep troep troep.

Op de trap naar beneden valt één ding op: dat enórme gat in de muur. Erin geslagen om te kijken of er leidingen achter liepen. Dat bleek niet het geval, maar dat schilderijtje wat er moest komen, kan daar nu ook niet meer hangen. Het gat is nét te groot waardoor het schilderijtje in het niet valt.

Het plafond hangt met ducttape aan elkaar. Vreselijk is de gedachte dat daar kinderen onderdoor lopen.

Manlief weigert om ook maar íets te doen wat er gevraagd wordt. ‘Ik bepaal zelf wel wanneer ik wat doe’.  Heel stoer, is hij. Een echte Stoere Man.

Ik zucht nog eens diep. Hoe kon het zóver komen…?

En dan de keuken. Ik bekijk het allemaal eens en de moed zakt zelfs mij in de schoenen. Hoe moet daar nou een maaltijd uit komen? Laat staan een gezond maaltje. Het is allemaal nutteloos. De woonkamer is al niet veel beter. De bank kenmerkt zich door kleedjes die scheuren moeten bedekken. Katten die o-ver-al hun behoefte doen.

Hoe kan een mens hier leven???

Ik kijk rond in mijn huis. Ik loop wat achter met de was. Maar verder? och.

Heerlijk, een avondje paupertv. Lang leve ‘help mijn man is klusser!’

Een andere favoriet is ‘Een dubbeltje op zijn kant’ vrouwen die niet werken, rood staan en dan zeggen ‘ja maar hoor es, ik heb daar geen energie voor, om te werken’. Dat de man zich een slag in de rondte werkt en zij maar geld blijft uitgeven. En maar bestellen bij de Wehkamp, om per se een grotere tv te willen hebben, al wordt dat natuurlijk niet gezegd.

Kijk jij ook paupertv? Wat is jouw favoriet?