Ik sta bekend als ‘zij die zonder pakjes en zakjes kookt’

Heel Quinoakut allemaal.

Nu heb ik één uitzondering. Die uitzondering is….

Beschamend is het wel hoor

uch.

Aardappelpuree.

Zo, ik heb het gezegd.

Ik haal mijn aardappelpuree uit een zákje ja.

‘Kun je dan geen aardappelpuree vers maken Kim? Kún jij dat niet?’

Jawel. Verdomd goed zelfs. Lekkerder dan lekker. Veel beter dan uit een pakje.

Maar eh… nou ja.

Aardappelpuree van Maggi smaakt gewoon naar mijn moeder.

Niet letterlijk natuurlijk. Of misschien ook wel. Geen idee hoe mijn moeder gesmaakt zou hebben. Misschien smaken we allemaal wel naar aardappelpuree. Ik heb géén idee.

Nu zou ik een opmerking kunnen maken over muffe aardappelpuree en het as van mijn moeder. Maar dat is tamelijk respectloos. Al zou ze er zelf wel om gelachen kunnen hebben.

However. Mijn aardappelpuree haal ik dus uit een zakje. Voor de nostalgie.

Dat heeft Maggi goed gedaan. Wellicht schrijven mijn dochters over een jaar of 30 wel net zo’n stukje over mij.

Ik hoop dat dat as-grapje er dan niet inzit omdat ik gewoon nog leef. Ja

Dat zou mooi zijn.

Heb jij dat ook? Dat je producten gebruikt omdat dat zo vertrouwd is? Wat dan?