Nu een jaar geleden was ik hoogzwanger. Ik had enorme nesteldrang, wat zich niet zozeer uitte in poetsen (dat deed ik al). Ik was mezelf ineens bewust van het feit dat ik weleens in het ziekenhuis kon belanden, terwijl op precies dat moment een natuurramp zou volstrekken.

Wat moest manlief dan eten?? Zo was het ineens mijn missie om de diepvries te vullen. Ik bakte, ik stampte ik pureerde en ik zeefde dat het een lieve lust was. De laatste open plekjes in de vriezer stopte ik vol met pizza’s en poffertjes, want daar houdt manlief zo van.

Ik belandde inderdaad in het ziekenhuis, alwaar manlief ook vertoefde. Hij at dus ook mee.

Er vond geen natuurramp plaats behalve op zeer zéér lokaal gebied dus de vriezer bleef gevuld. Dat was fijn, want in mijn kraamweek en daarna, had ik niet zo’n behoefte om te staan koken.

Zo kwam het, dat de vriezer weer redelijk toegankelijk werd.

Toevallig bedacht ik me laatst, dat ik even een inspectie moest doen, of er niet iets was blijven liggen.

Gisteren had ik ouderavond. Daarom moest manlief dochter halen en zelf koken. ‘Dus je moet even boodschappen doen’ sprak ik nog moederlijk toe. ‘Ik ben geen kind meer’ sprak De Stoere Man. Ik trok dit in twijfel en ging naar mijn werk.

Eenmaal thuis vroeg ik, wat manlief gegeten had. Dochter had broccoli gekregen, manlief had dat voor haar gekookt, lekker makkelijk, dat lag nog in de vriezer. Ik vond het een beetje vreemd, dat manlief geen boodschappen had gedaan, want de vriezer was toch erg leeg verder. ‘En ik had poffertjes’ sprak de man volwassen.

Mooi, hij was dus tóch naar de supermarkt gegaan. ‘Dat lag nog in de vriezer’ sprak hij blij.

Ik kon me niet herinneren wanneer ik poffertjes gebakken had. Maar nee, het waren kant en klaar poffers.

Het behoeft geen uitleg dat ik me niet voor kon stellen, dat ik kant en kláár poffertjes in de vriezer zou leggen. …

..

…

…..

Tot ik terugdacht aan vorig jaar.

Juist. De Stoere Man was vandaag thuis. Ziek. Voedselvergiftiging ja. ‘Maar het lag in de vriezer, dus ik dacht dat het wel kon’ tja.. zelf nadenken…

Soms voel ik me echt een alleenstaande moeder. Met een zoon en een dochter.