Hoorde ik niet lang geleden dat mijn man heel oud was toen hij geloofde dat sint toch niet bestond, lachte ik hem daarom vierkant uit en besloot de proef op de som te nemen.
Toen lief op zolder bezig was, startte ik een sinterklaasliedje in, maar maakte hem niet af. Ik wachtte en jazeker, ik ken hem oh zo goed, hij maakte het liedje af.
Zou het dan toch? Vroeg ik. Dat sint het gehoord heeft dat jij zo’n mooi liedje gezongen hebt? Lief zijn oogjes begonnen te glinsteren. We waren beiden boven. Ik fopte dat ik de schuifpui hoorde. Lief besloot heldhaftig te gaan kijken. Niets te zien.
Maar wel in beide schoenen een stuk marsepijn he…

Zou het dan toch…?