Een tijd geleden zag ik hem bij de AH liggen. ‘Flow magazine’ voor echte me-time. Juist. Me-time. Voor 6 pleuro. Daar koop ik heel wat snoep voor. Hoewel ik dan waarschijnlijk korter me-time heb dan met een magazine.
Vraag me niet hoe het kwam, maar ik dacht dat het van de AH was. Een soort Allerhande waar goed voor betaald moest worden. Dat kwam waarschijnlijk door het AH blauwe kleurtje op de voorkant en de nieuwe lijn van AH, beschuitbussen, servetten en weet ik wat meer met eenzelfde soort bloemenprint als op de kaft. Aangezien ik alleen bij de AH shopte, keek ik iedere keer geirriteerd naar de nieuwe Flow. Stelletje uitbuiters bij de AH. Etters!

Eenmaal verhuisd was ik ook eindelijk van die AH af. Ik heb het niet meer zo op de AH. Gelukkig hebben we hier naast de AH een Super de Boer. En dat is fijn.

Ik shopte daar de nieuwe Viva en zag daar de Flow liggen. Huu? Das vreemd. Haha, stomme Super de Boer. Verkoopt zomaar het blaadje van de AH..aaaa ahaaa! Wacht eens even… Dat is gewoon een echt tijdschrift. En als echt tijdschriften monster besloot ik dat het nu geen kwaad meer kon om er eens doorheen te bladeren. Die kaft.. zo zacht. Zo mooi.. Met bloemetjes enzo. En dan de binnenkant! Leuke artikelen, mooie prenten op ander papier, werkelijk. Iedere blz is een ware verrassing. Het lijkt net op die vakantieboeken die ik als kind kreeg. Maar dan beter ohja. Veeeeel beter. En perongeluk belandde het tijdschrift (nooit de voorste mensen, altijd de achterste, ik wil een verse) in mijn mandje.
Het was genieten. Misschien zelfs beter dan chocola. Misschien he….
Voor ik het wist bestelde ik alle gemiste Flow’s na. Telde de weken, dagen, uren, minuten af tot de nieuwe Flow uitkwam.
En daar, op woensdag nog wel, lag hij. Ik pakte weer de achterste en liep blij naar de kassa. Ik vergat alle andere boodschappen bijna.
Bij het afrekenen gebeurde er iets vreselijks.
De kassajuf.. die ik nét nog haar vingers had zien bevochtigen om een nieuw bonnenrolletje open te maken… bladerde door mijn Flow. Ik keek met afgrijzen toe, maar gelukkig legde ze hem snel weer op de band. Ze vroeg wat dat voor tijdschrift was, ik antwoordde enthousiast, mikte een mars op de band voor nog meer me-time en wilde de Flow inpakken. Ware het niet… Dat een omaatje voor mij… die net haar neus snoot… óók even in MIJN Flow wilde bladeren. Ik was net te laat en mijn magazine gleed door haar snotstengeltjes… Gétsie.
Ik durfde eigenlijk geen nieuwe Flow te vragen..

Maar eenmaal thuis pakte ik toch even een Glorixdoekje.