Verwend nest als ik ben, gebruik ik altijd klontjes. Gesuikerde klontjes. Of geklonterde suikertjes?
Hoe dan ook. Ik greep mis. Die routine: koffiezetten, melk opwarmen, suikerpotje open en met de vingers een klontje eruit vissen. Maar toen greep ik dus mis. Kon nog net mijn hippe potje met koeien in Delfts blauw (Blond Amsterdam) opvangen. Uit nood maar even gewone suiker in dat potje.

Nu drink in thee zonder suiker, koffie met. De keren dat ik thuis koffie drink is helaas op één hand te tellen. Nee niet per dag maar per 2 weken. grom.
Dus ik ben er na die twee maanden nog niet aan gewend. Aan die korrels. Dus íedere keer doe ik dat potje open, grabbel met mijn handje en DAMN! Weer suikerkorrels. plakkerdeplak. Afspoelen. Zonde. Waarom is koffie zo heet? Anders kon ik met mijn gesuikerde vingers roeren.

Dit probleem is al eens eerder voorgevallen. Toen ik uit wanhoop toch maar weer klontjes kocht. Was ik aan het leed dat LE_PEL heet gewend. Zie maar eens met een lepel een klontje te pakken. Zonder te spieken!