Ver·don·ke·re·ma·nen (overgankelijk werkwoord; verdonkeremaande, heeft verdonkeremaand)
1.verduisteren
2. ontvreemden
—————————————
Ze keek om zich heen. De juf zat nog na te kijken, te druk om op haar omgeving te letten.
Vertwijfeld vroeg ze zich af of dit ook tot stelen gerekend kon worden. Vast niet. Juf zei altijd dat alles wat in het lokaal stond, van alle kinderen was. Maar waarom voelde het dan zo vreemd? Ze vond de opdracht zo leuk, dat wilde ze thuis ook oefenen. Juf had toch zelf gezegd dat houtskool verbrand hout was? Dat kon toch niet kostbaar zijn? Dan is het toch geen stelen?
Ze keek nog eens of de juf echt niet keek en griste toen een houtskoolkrijtje uit het doosje. Hop, zo in haar zak.
Het schuldgevoel begon meteen te knagen en besloot het bord schoon te maken voor juf. Juf was haar dankbaar en bedankte vriendelijk. Juf gaf ook aan, dat ze zo naar huis zou willen.
Daarop besloot het meisje dat ze ook maar ging. Nog even twijfelde ze of ze echt weg zou gaan.
Eenmaal thuis zag haar moeder dat er iets niet helemaal oke was bij haar kind.
Zoals iedere dag een kopje thee met een koekje. Zo’n koekje die in een ander koekje geprikt werd, zodat ie rechtop stond. Dus eigenlijk twee koekjes. De koekjeskabouter lachte vrolijk toen haar moeder vroeg wat er toch was.
Ze liet het krijtje zien. ‘van juf gekregen’ antwoordde ze toen moeder vroeg hoe ze aan het krijtje kwam, maar al snel begon ze te huilen. ‘Is dit ook stelen mama?’ Vroeg een bang stemmetje.
Moeder keek met een zorgelijke blik naar haar dochter.
————————————-
En zo kwam het dat ik diezelfde middag mijn juf moest bellen, om het te vertellen. Ik ging door de grond van schaamte. Ik was slechts 7 jaar, mijn ouders net uit elkaar en ik ging rare dingen doen. Ik vervloekte mijn moeder dat ik de juf moest bellen, maar meteen daarna was ik opgelucht. Het voelde goed om eerlijk te zijn, was de les die zij mij zojuist had geleerd.
Als mijn kinderen zoiets gaan doen, laat ik ze ook hun juf bellen. Tenzij het een zuurpruim-juf is. Maar dan had mijn moeder ook anders gehandeld.
WOW
En nu ben jij zelf juf! En hopelijk word je niet platgebeld voor bekentenissen!!
Oooo, ja maar wel een goede actie van je moeder…je heb t er wel van geleerd. En je zakken ? Niet helemaal zwart ?
Fijne maandag alvast, Elise
Aandoenlijk verhaal. Heel leuk geschreven. Hoewel het niet leuk was dat je je juf moest bellen was het denk ik wel een goed besluit. Waarschijnlijk heb je nooit meer zoiets gedaan.
Ik zit alle wow’s door te lezen en je bent trouwens al de 4- de dief 😉
Lees hier mijn verhaal http://miekjesmijmeringen.punt.nl/#460861
ik dacht eerst dat je vertelde over een kindje bij jou in de klas! 😉
Hmmm, ga me nu ook schuldig voelen voor al die vullingen, gummetjes, pennen etc die ik in de loop der jaren heb meegenomen op school en op werk. Niet veel hoor maar zo af en toe 1 per ongeluk in mijn tas…zal toch een middagje bellen zijn gok ik :-S
Leuke WoW
Vroeger heb ik ook wel eens wat gepikt uit het lokaal van de juf. Wat jij beschrijft, komt erg goed overeen. Schaamde me kapot joh toen, moest het teruggeven en mijn excuses aanbieden.
Wat een leuke WoW, uit het leven gegrepen. Ik vind wel dat moeder gelijk had trouwens!
Arm kind, kan me de schaamte wel voorstellen! Alhoewel ik het van moeders een goede actie vind 😉
lekker leuk geschreven, de juf heeft vast aardig gereageerd?
Dat was een hele slimme moeder, confronteren werkt vaak (nog) beter dan straffen.