Ik had niet gedacht dat ik nu al voor jou een toespraak moest voorbereiden.
Je bent net geen 54 geworden, wat is het leven soms oneerlijk.

Mama ik ontdek steeds meer dat ik op je lijk. Zo eet ik graag smeerkaas, maar alleen goudkuipje. Geroosterd brood is lekker met roomboter en oude kaas. Of wat denk je van pelpinda’s! En pantoffels, die jij steevast sloffen noemde, die zitten best wel lekker. Wasverzachter is onmisbaar voor de was, net als boter bij de pindakaas hoort.
Ook schijn ik net zo’n flapuit te zijn als jij. Soms is mijn haar net zo oranje als dat van jou soms is, al ga ik naar een kapper.
Ik ben er trots op, dat ik op je lijk. Ik hoop dat ik half zo’n bijzonder en geliefd mens zal worden als jij.

Waarom ben je er niet meer? Je was nog helemaal niet klaar! Ik wilde je vragen of je getuige wilde zijn op mijn huwelijk! We zouden nog een keer naar de Huishoudbeurs. Samen naar paleis Soestdijk! Je zou eindelijk gaan internetten. Alle seizoenen van Friends kijken.
Wie moet er nu de aardappels tot pap koken? Wie kan ik nu voor elk wissewasje bellen, soms wel 4 keer op een dag. Wie kan er nou beter dan jij kluts-eitjes bakken? Je zou me nog eens voordoen hoe je die heerlijke spaghetti-saus maakte. Aan wie moeten we nu vragen om de TV uit te doen, als we bij Breda ineens vermoeden dat deze nog aanstaat?
Wie scheurt er nu de receptjes uit de leesmap. Wie geeft me tips voor handwerkjes. Wie koopt er nu een bloemetje voor op ons balkon als het voorjaar is. Wie komt er nu naar me toe om een spin te vangen!
Er zijn vast wel mensen die dit willen doen, maar niemand die het zo goed doet als jij.
Enige schrale troost is, dat je nu weer bij je broertje bent. Zet je Queen niet te hard?

Mama ik heb bewondering voor de manier waarop jij met je ziekte omging. Anderhalf jaar geleden kreeg je te horen dat je COPD had. Meteen stopte je met roken, je begon zowaar zuiveldrankjes en vruchtensapjes te drinken. Elke dag proberen om thuis een stukje te fietsen, trots belde je op als je het weer een minuutje langer volhield. Maar nu, anderhalf jaar later, is het moment om afscheid te nemen daar. Ik hoop dat je soms nog even komt spoken bij me, want ik kan niet zonder je.

Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe ik moet leven zonder moeder. Als een marionettepop zijn mijn touwtjes doorgeknipt. Net als Pinokkio moet ik leren dat ik ook zelf kan lopen. Maar het valt zwaar. Ik zie het niet voor me hoe dat samen kan gaan. Genieten van het leven en geen moeder hebben.

Mama bedankt voor alles wat je voor me gedaan hebt. Dankzij jou ben ik geworden wat ik ben. Je hebt me geleerd voor mezelf op te komen, sterk te zijn wanneer het nodig is, op mijn eigen kunnen te vertrouwen en een zelfstandige vrouw te worden. Bedankt voor alle keren dat je voor me opkwam, als ik weer eens gezeur had op school. Bedankt voor je onvoorwaardelijke liefde.