Kimske leest graag. Boekenkasten vol uitgelezen zeg maar. Maar toen ging ik studeren. Na pedagogiek studie ook maar ‘even’ deeltijd pabo en ja, toen had ik wel errug veel gelezen. Ik had dr geen zin meer an. Doe mij maar een Vivaatje. Oke, dat Vivaatje was er altijd al. Maar door die studies ineens geen tijd meer voor én een Viva én een Flair en wat maandbladen en ook nog eens leesboeken.
Na mn studie begon ik met frisse moed aan Duizend schitterende zonnen. Maar toen overleed mama. Ineens verdween de lol om te lezen. Weg. Ook de luchtige Shop-a-holic boeken waren een te grote opgave. Dus ik legde 1000SZ weg. Want zo schitterend waren die zonnen ineens niet meer. Zonder mams. Gevoel te leeg en hoofd te vol zeg maar.
Nu het leven weer een beetje op rails is en zelf weer leuk lijkt te zijn, begint het weer te kriebelen. Dus Kimske liep een boekwinkel in. Uiteraard zonder bonnen want die lagen alle 4 nog thuis.
Tijdens het speuren naar boeken dacht ik verdacht veel ‘heb ik ook, heb ik al, moet ik ook nog lezen, die staat ook nog nieuw in de kast’. Probleem opgelost zou je denken: bonnen niet mee maar nog heel veel boeken in de kast. Waarom nieuwe kopen?

Ja en dan komt er ineens nóg een rare gewoonte naar boven; op het moment dat ik besluit te willen lezen, dan wil ik eigenlijk gewoon kopen kopen kopen. Maar welk boek? Ik heb er zoveel die nog gelezen moeten worden het is dus even zeven.
Dan begint het ritueel: Kimske gaat in de winkel in een hoekje, op de grond zitten ( ja lach maar) om van alle gekozen boeken een paar zinnen te lezen. Om te zien welke het beste is zeg maar. Eentje lag bij schoonpaps op de tafel: ‘Het lot van de familie Meijer’ Een lekker dik boek. Maar eigenlijk voelde ik meer voor ‘het Pauperparadijs’, das namelijk mijn soort boek. Maar de familie Meijer had een uitstraling. Dus ook maar even doorbladeren. Het werd me teveel, ik kon niet kiezen. Wil ik familie Meijer in mn bed of wil ik een Pauperparadijs? Lastig lastig lastig. Maar twee boeken tegelijk kopen, dat werkt niet he. Want dan belandt er eentje weer in de boekenkast en dan wil ik hem niet meer. Nee, Kimske wil een vers boek. Altijd. Zo eentje dat je op de bank zit met een kop thee en dan de geur van vers papier snuift. Dus vastberaden koos ik de Meijertjes want, net iets beter geschreven. Maar de keuze was hard mensen, vreselijk. Konden die Meijers niet gewoon ín dat Pauperparadijs gaan wonen? maar dat konden ze niet.

En nu, nu knaagt het geweten, want nog tig ongelezen (maar niet meer vers ruikende) boeken, een aantal bonnen en dan toch gewoon met écht geld weer een nieuw boek kopen.

Iedere gek z’n gebrek(en)