Sinds ik een auto heb, lijd ik aan het syndroom van brr. Veel automobilisten hebben dit syndroom, vaak zonder dat ze het doorhebben.
Dit zit zo:
Ooit ben ik mét jas de woning uitgegaan, zeg, een maand of 2 geleden. Maar ik vind het niet fijn rijden met jas aan, bovendien heb ik verwarming dus waarom zou ik? Daarom doe ik de jas altijd uit in de auto. Eerst lag hij op de stoel naast me, toen moest lief een keer mee, zo verhuisde jas naar de achterbank. Met de hond naar het bos dus hop naar de hoedenplank. Waarom heet dat ding een hoedenplank? Het is meer een parapluplank, of knuffelplank, speelgoedvandekidsplank, hondenkopondersteunplank, of, zoals ik mijn geval, een jassenplank. Hoewel het woord plank ook weer te eervol is voor dat stukje plastic met stof, welke met touw vastzit aan de achterklep.

Enfin, ik doe die jas dus uit voordat ik ga rijden. Eenmaal op plaats bestemming (werk, huis, overdekt winkelgebied) heb ik het zo behaaglijk warm dat ik niet echt besef dat ik jas weer aanmoet. Bovendien is het maar een klein stukkie naar binnen. Dus stapt Kimske uit, loopt naar achterbak, doet bak open, haalt tassen eruit, klep dicht, ff checken of ie echt dicht is, brr toch wel koud maar ben nu bijna binnen en ik loop ( meestal na een laatste check of auto wel op slot zit) naar huis. BRRRRRRRRRRRRRR koud.

Als ik dan weer op weg moet, vanuit mijn warme bed meestal of anders wel behaaglijk warme huisje, denk ik met weemoed aan mijn jas die daar ligt waar ik, in de regen en wind, heen moet. Namelijk IN DE AUTO.

Elke dag neem ik me voor om de jas mee te nemen, al is het maar onder m’n arm, maar elke keer vergeet ik het of denk ik: och dat kleine stukje.
Gisteren moest ik hond uitlaten en ja, het regende echt behoorlijk. Dus oude jas maar aantrekken, want ik ga niet zonder jas naar de auto om jas te halen en om nou met oude jas naar auto, nieuwe jas aan en oude in de auto te leggen, ja daaag. Dus zo liep ik voor schút gisteren. U moet weten dat ik een kleine 10 kilo afgevallen ben sinds m’n moeder overleed. Ik zwom dus (nee niet vanwege de regen, nee), in mijn jas, met mijn hond naast me. Die best in die jas erbij paste maar ja, dat loopt weer ongemakkelijk.

Enfin, doordat mijn jas in de auto ligt, heb ik het dus altijd koud. STEENKOUD.
(nee, niet als het heel warm is, dan niet natuurlijk, nee.)

Maar nu, ben ik de enige met dit BRRR syndroom? Nee toch?