Onze kraan drupte, drupte en drupte. Druppen werd stralen, dichtgaan ho maar. Het harde oordeel was al snel: ‘ hoofdkraantje binnen ‘ even’ vervangen’.

Vrijdag zou de loodgieter komen, briefjes opgehangen, loodgieter ziek, briefjes weer eraf.
Vandaag dan eindelijk de grote dag. Alles strak opgeruimd, Hond M. in de bench, bench op slot, loodgieter kwam binnen, keek, keek en keek nog eens.
Na een lange stilte sprak hij:

‘ Das een slechte zaak, hmmmmm’

Tja, dan weet je eigenlijk al genoeg.

Nadat de loodgieter de opperkraan (van de hele buurt dus) afgesloten had, belde onze snuggere buuf aan: ‘ de hoofdkraan zit niet buiten, maar in de w.c bij jullie zelf hoor’.
” ja trien, dat zou een oplossing zijn, ware het niet dat nou net onze hoofdkraan kaduuk is”.

De LG keek even naar alle ‘ rommel’ om hem heen en vroeg oprecht of we in een verhuizing zaten. Een beetje nerveus blaatte ik dat hij het eens moest zien als ie onverwachts aankwam, WHAHAHAHAHA. Pas later besefte ik, hoe ik mijzelf schandelijk voor schut zette.

Enfin, water werd afgetapt, koffie werd gedronken, oude kraantje eraf en oi oi oi, wat bleek nou? LG ( loodgieter dus) had een ander kraaantje mee. Maar misschien kon meneer wel wat fixen. Na de koffie liep LG naar de auto, bleef daar HEEL erg LANG weg, kwam terug, zei alleen het woord:

” afgebroken”

Lief en ik keken elkaar aan, want, dit zijn wij wel gewend. Niets is standaard in dit grandioze huis.
Hond begon panisch te blaffen. Wat bleek? Onze vriendelijke vriend is een ware hondenhater, ‘ ik schiet die beesten liever af hoor’.
Direct wist ik; als jij straks nog een bak koffie wil, ga ik erin rochelen. Zo.

Nu is LG ‘ even naar de zaak’ om te zien of daar nog een kraantje ligt.