Ik heb een enorm boeket in huis staan, met oa lelies. Je weet wel, die enorme knoppen die zo ineens ploef, openknoepen. Ja. Das geen milimeterwerk, zoals bij andere bloemen. Het openen van de knop gaat snel, daarna is het wel milimeteren. Maar dat eerste knoepen he, dat heb ik dus nog nooit gezien. NOOIT. Deze keer besloot ik om, als de knoppen eenmaal op springen staan, elke minuut gebiologeerd naar de lelie te kijken.

Dus.

Dan moet je plassen, kom je terug en ja hoor, het is alweer gebeurd. Weer niet gezien. Zo’n 10 lelies zijn nu open, het wachten is op de laatste, die echt op springen staat.

Hoe kan het nou dat je dat noooit ziet! Het is echt een heikel punt aan het worden hier, lief is ook al geobsedeerd. Dan worden we wakker en zegt ie: Ja hoor! Weer eentje gemist! Door mijn gejengel, wil hij het ineens ook, zeg maar.