Ja je leest t goed.
Ik haat voetbal. Nee niet een beetje, maar heul erg veul. Het is intens, er is bijna niets dat ik meer haat dan dit. Het enige dat erger is, is massahysterie. Koninginnedag, moeder/vader dag, valentijnsdag en ja BINGO: voetbal.

Ik irriteer me als ik geen kinderen maar vlaggetjeshoofden sta te onderwijzen. Brrrrr…..
‘ juf ze hebben gewonnen’ ‘ mja, zoiets hoorde ik ja’.

Het is zelfs zo erg, dat ik hoop dat ze er maar snel uitliggen, dan zijn we van het gezeik af.

Het was de poule des doods, maar nu ineens een dreamteam.

Kijk nu kan je zeggen dat ik de tv maar uit moet zetten. Was het maar zo simpel. Maar of ik nu wil of niet, meegezogen word ik. DOor de buren die belachelijk juichen als er weer een bal in een net is gekomen. Of ik Welpies wil, of de klas versiert mag worden ( dat mag, alles voor de kinderen 😉 ), kijk dat die kids zo meegesleept zijn, daar kan ik op mijn eigen juffige manier van genieten, maar dat volwassenen ook stampij maken om de kleur van een welpie, ook met een hoedje op naar een wedstrijd kijken, ik nergens meer een bos bloemen die niet oranje is kan kopen, ja kijk, dat irriteert me.

En als ik dan die mening uitspreek, op straat of op een forum, dan ben ik niet goed wijs.
Maar wie is er niet goed wijs? Ik ga niet voor lul zitten hoor, als ik naar de tv kijk.