Videotheek. Dus. Dacht ik. Maar in de videotheek, komen videotokkies.

‘Hebben jullie geen on demand dan? Wat ouderwets’
– Jawel, maar wij kijken vaker films dan dat UPC het aanbod ververst, dus ja, soms moet je naar de videotheek.

Onze plaats holt achteruit. Niet letterlijk tuurlijk, nee nee. Qua mensen. Nu dacht ik mijn dagelijkse portie aso’s kijken wel gehad had in de supermarkt, maar helaas. Lief en ik gingen naar de videotheek:

“‘Hee kék nouw es! Das een Fffriller! Daar frrrrilt je broek van af WHAAHAHAHAHAHAHAHAHA. hee, goat es effe opzai, dat messie ( ik dus) mot ook ff keke welluke fillum ze mot! AHAHAHAHAH”

Bij de kassa:
“Passie? wa zegge je nauw for enguh dinguh! Je weet toch wel wie wuh zén of nie den? WHahHAHAHAHAHAHA
Neh, muh pas is met muh vent meej noar Sponje. Ik goa nie un daggie noar Spenje voor un passie, whehHHWHEHEHAHAHAHAH. Nej ols ik noar Spoanje goa voar een possie don komt et possie ook nie meet terug WHEHAHAHAHEHEHAHAHAHA”

“Kek, das mu soon. Hij vinnut lekker als ik oofer zen rug goa, met muh vingurs. Dat vind je lekkur he jochie!!!” ( de zoon was een jaar of 17)

We hadden wel een goeie film, dat dan weer wil. Een thriller. Gelukkig had ik een rok aan, geen broek.

*pief*