‘Laten we iets leuks doen dit weekend’ opperde ik aan lief.
Lief was uitermate enthousiast in zijn antwoord: ‘mwa, wat dan?’
Nou dat is een vraag, die stelt ie aan de goede. Mijn mond ging open en de spraakwaterval viel:
stappen, filmpje, bios, uit eten, spelletje, shoppen( was te proberen).
Uit eten liever door de weeks want minder druk, filmpje doen we altijd, spelletje niet leuk, shoppen ja daaag, bios oke.
En die bios he, daar had ik dus geen zin in. Film eigenlijk ook niet. Nee, Kim wilde quality- time. Een leuk jurkje aan en kaarslicht was me wat te gemakkelijk.

Nee, Kim ging broeden.

En toen had ik het he, mijn geniale -kneuterigheid-altijd- brein laat me nooit in de steek.

IK WEET HET! Gilde ik en lief deed verveeld de stofzuiger weer uit.

‘Wát dan?’ waren de woorden. Hij wilde die film, ik zag het heus wel.
Nou, riep ik opgelaten, ik liep over van enthousiasme, we gaan gourmetten!

Echt? Keek lief mij aan. Dit had ie niet verwacht. ‘Maar we wonen zo klein’ was zijn magere verweer. Heej, kan mij t schelen, ik schuif wel met wat tafels en dan gaan we gezellig samen wortelbakken, als vega’s zijnde.
En dan kunnen we een filmpje huren voor daarna, zei ik snel. Toen werd lief wat vrolijker. Alleen… geen gourmetstel.

Bij de blokker hadden ze alleen hele hippe bakplaten, maar wij wilden ouderwets met pannetjes. Maar met spiritus was weer iets té ouderwets.

En zo belde ik mijn tante, haalde hun gourmetstel op en kocht heul veul groente en vegaschijven.

Morgen gaan we gourmetten, gezellig!

Ben verdorie alleen de mayo vergeten en aangezien in per sé zelf sausjes wilde maken, geen sausjes in huis. Dat wordt een droge kneuterigheid.