‘ Ik zoek een fietstas, die ik weer van mijn bagagedrager af kan halen’ zo was mijn vraag bij de fietsenmeneer. Ik had wel fietstassen, maar met een sproeiende kat, was een van deze al snel onbruikbaar.
De fietsenmeneer had goeiekope, maar ook minder goeiekope. Deze waren van een soort zeil dus afneembaar, dus wel beter. ‘ Doe mij die maar’ en ik wees de hippe fietstas aan. De meneer keek nog eens goed en wilde naar achter lopen om te zien of daar nog onopvallende kleuren voorradig waren.

Onopvallend? HALLO! Ik wil niet onopvallend. Ik nam de gele. Bij de kassa aangekomen zag ik echter een prachtig paars modelletje. KEK!
‘Nee! Doe toch maar die paarse!’ De man keek mij vertwijfeld aan, zozo, u houdt echt niet van onopvallend he!
Aangezien ik een vraag over mijn fiets had, liep meneer even naar buiten. Kijkende naar mijn fietsbel mompelde hij, dat hij dat paarse nu beter snapte. Tja, ieder zijn smaak he!
Een kinderbel met een bloem, oke. Daar kun je opmerkingen over verwachten natuurlijk. Ik vroeg wanneer de tassen weer geleverd werden, want ik wilde nog een paarse, of eigenlijk een rose.
De man vroeg mij, waarom ik er twee wilde, want: er was toch maar een tas bewerkt door de kat?

Ja hallo zeg, ik ga toch zeker niet voor schut rijden!

‘ eh ja, hmmmm’ was het enige dat de man nog uit wist te brengen.