Als aankomende leraar, krijg je op de pabo bij iedere lesvoorbereiding die je maakt te horen; zou je bij jezelf in de klas willen zitten? Als dit antwoord positief is, heb je een grote kans, dat je les opzet geslaagd is.
Vanavond deed ik een schokkende ontdekking. Tijdens het boodschappen doen, vroeg ik mij af: zou ik achter mijzelf aansluiten in de rij.
Dames en heren zie dit voor u:
Op vrijdag avond een uur voor sluitingstijd, besluit een klant de wekelijkse boodschappen te doen. VEEL boodschappen. er kruipt een ( voor mij te vertrouwde) geur van kattenpis in de neus: het boodschappenkratje van desbetreffende klant blijkt eerder gebruikt te zijn , zullen we maar zeggen.
Stel nou, dat diegene, ei_de_lijk aan het afrekenen toe is. En dat, hoe kostelijk: de pinpas van die klant, ongeschikt blijkt, bij dat pinapparaat. En dus, moet die klant, eerst even naar buiten om te pinnen. Gelukkig kunt u wel vats afrekenen, maar de boodschappen van die klant, liggen nog overal….
Wilt u achter die klant in de rij staan? NEEN.
En dus, ben ik, een slechte klant.
Daar wil ik gelukkig ook NIET mijn beroep van maken 😉
Hmm… nog nooit geen last gehad van klanten die er lang over deden eigenlijk. Ik sta altijd binnen 20-25 minuten weer buiten. 🙂
euh – nooit of – geen, anders is het dus wel 😀
hihi, het klinkt alsof je van de week bij mij bent langsgekomen. Ik had donderdag na 9 uur nog twee klanten die niet konden pinnen wegens de kwaliteit van onze pinautomaten en dus naar de bank moesten (tot grote verbazing van de leidinggevende, die snapte niet hoe het kon voorkomen dat iemand niet kon pinnen)