‘Wil je koffie?’ vraagt LT, en ik weet dat hij erachteraan gaat zeggen: ‘zetten?’..
Ik trap er niet in, en zeg dat ik eerst boodschappen ga doen. Nooit maak ik lijstjes, ik struin gewoon de supermarkt door en mik alles in de kar waarvan ik denk dat we dat nodig hebben, of niet, maar waar ik gewoon zin in heb.
Deze keer was het anders.
Ik moest nog een cadeautje kopen, en een aardigheidje, maar ook reflecterende kattenbandjes, en ook nog kijken of er leuke koopjes waren. Daarnaast moest ik mijn fiets naar mijn oom brengen, want ik kan nog altijd zelf geen banden plakken. Dit konden mijn ouder wordende hersentjes niet meer bijbenen. Gevolg? Eenmaal thuis merkte LT op of we vanavond geen stokbrood gingen eten, zoals iedere zaterdag avond. Ik keek hem aan, waarop hij zei dat ik geen stokbrood bij onze favo winkel had gekocht. Grr grr grrrrrrrr… Oke deal: ik doe Max, ik stofzuig en ga aan de was beginnen, maar ik had geen zin meer om naar een super te gaan. Zodoende ging LT Stokbrood halen. Ik ging aan de slag als een bezetene, kwam tot de ontdekking dat ik geen snoep meer had: STRESS!

Maar goed, we komen het weekend wel door. LT ging een omelet bakken, we hadden nog preisoep van gisteren, dus een lekker makkelijke en gezonde maal voor vanavond. ‘Schat, je vers gebakken brood zijn we gisteren vergeten op te bergen, het heetf op het aanrecht gelegen.’
‘Dan rooster ik het wel, dat kan best nog, is onwijs vers brood, gisteravond pas gebakken.’

Ik kreeg visioenen van Poes M. Die op het aanrecht klimt, soms, meestal ’s nachts. Vorige week had je een plasje cadeau gegeven, op het gasfornhuis. Ik riep dat ik wel ff brood bij de AH ging halen, en nam meteen snoep mee…

Dat was dus al 3 keer de supermarkt,

maar ik heb nog altijd geen suiker voor in mijn koffie….