Poes M werd mager, en zeurde om eten. Dit, terwijl zij zeer goed te eten krijgt. Een simpele observatie loste vele mysteries op. Ook, diegene, hoe het toch kon dat er regelmatig een poezenplasje, in de bench van Hond M ligt:

Het ochtendritueel:
Hond M uitlaten.
Terug: Poes M eten, Poes S eten, Hond M eten.

Hond M eet snel door en loopt de kamer in. Poes S gaat aan de kant. Hond M wringt zijn kop in de krabpaal van Poes S, en eet vrolijk verder. Poes S op zijn beurt zal kostte wat het kost, eten. En jaagt dus Poes M van haar plaats weg. Poes M, op haar beurt, baalt, dat er geen enkel poezenplekje meer vrij is, en gaat dus, in de bench van Hond M liggen. Spreidt hier en daar een geurtje, zodat iedereen weet dat dit vanaf nu háár plekje is….

Hoezo angstig poeske???