Vandaag was de laatste dag dat ik mijn inschrijving rond kon krijgen voor de pabo. Dit had ik veel eerder willen doen, maar het was echt zo DRUK! En deze week ziek, dus schoot niet op.

Rond 13.15 ging ik van huis af, om om 14.15 de studentenadministratie binnen te lopen. 14.30 was ik weer buiten. En toen begon het.

Allemaal 16 jarige ‘kijk mij eens hip student zijn’ pubers zaten in de bus te kakelen. Dat 20+ ers geen leuke gesprekspartners waren, die hebben niets boeiends te melden, blablabla. Dit allemaal op zeer luid niveau. Dat moet dan voor de klas staan binnen een paar jaar…..

Maar goed. Eenmaal in de stad was het vreselijk druk. mensen liepen elkaar omver, en dan vraag je je af, speelt iedereen een rol in ‘alleen op de wereld?’ Zelfs bejaarde mensen werden aan de kant geduwd.

Goed Kimske staat op hoog Catharijne. Rijdt die ($^&@)( trein niet, ongeluk in Naarden Bussum. Hilversum ligt vóór NB, maar goed. Ik ren naar de bussen toe, die bus reed net weg. Uur wachten. Dus weer terug naar het perron, bleek de trein ontdekt te hebben wél naar Hilversum te kunnen, dus die was net wet. _TILT_ Enfin, een uur en een paar bakken thee later, zat ik in de trein. Deze zou ook weer niet rijden sprak de stem van boven, maar Kimske kon het niet meer schelen. Ik zat en ik zou blijven zitten…

Hoera, de trein reed wel!!!

Ik zat in een coupé met een tienermoeder met een kind van 3 jaar. Moeder vond het erg leuk om dat kind steeds te zeggen: snel je moet er uit, waardoor kind snel wegrende richting deur en viel. Huilen huilen huilen. Dit ging bij elk station zo verder. Vervolgens leerde ze t kind aan dat je wel kon zeggen: wat een KAN….garoe jas.
Ik kreeg steeds meer meelij met dat jochie, slechts 3 jaar schat ik. Wilde bij zijn moeder een geintje uithalen, waarop moeder toesnauwt: don’t fuck with me!!!!

Ik besloot me in te houden, met zulke mensen kun je alleen maar narigheid krijgen…

Nadat ik dus om 17.15 eindelijk mijn straat in reed, was ik het zat. echt zo spuug zat, je kent het wel….

Totdat..

ik de deur opendeed en begroet werd, door mijn 2 katten en hond. Dan weet je weer, waar t echt om draait in het leven 😉