Ik zat in de trein, al dromend voor mij uit te staren.
Het viel mij op, dat de ruiten van die trein, erg smerig waren.
De wereld zag er vies en verdorven uit,
zo vanachter deze NS-ruit.
Eigenlijk is het beeld wat ik zag werkelijkheid, hoe vreselijk dat ook is.
De wereld wordt verpest met hat en agressie dat is geen kattenpis.
Al denkend aan die wereld, die steeds lelijker kleurt,
voel ik me depri, het is iets wat door mij wordt betreurt.
En zo begon voor mij deze dag,
niet bepaald met een lach..
Met mijn neus gedrukt op de feiten ,
zal ik deze dag gaan slijten.
Deze dag met een vleugje zon,
die de wereld en betje kleuren kon…

DAMN, ik ga de NS aanklagen, wegens vieze ruiten!