Zaterdag gingen wij lekker uit eten…. dat werd uiteindelijk een heel verhaal, en we kwamen ruim ene uur te laat aan:
Stonden we bij restaurant, waren we de kortingsbon vergeten. Staan daar te bakkeleien, Lajos wilde terug, ikke niet, tis ons favo restaurantje, dus we kwamen er nog vaak zat!
Enfin, toch terug. Eenmaal weer ondeweg naar restaurant, zien we in de mist iets staan, wat op ene hond lijkt, midden op de weg… Ja hoor, een friese stabij, door en door verregend, rillend van de kou.. Geen mens te bekennen waar ie van kan zijn… Wij hond voorzichtig lokken, en mee de auto in. Beest kroop helemaal in me, was zo zielig, arme schat had t zo koud…
We kwamen een man tegen, en vroegen of hij de hond kende. Hij kende iemand die zo’n hond heetf, en wist waar hij woonde!
Wij waren blij, maar baalden ook,was zooo’n moppie, we zaten al te fantaseren hoe het zou gaan met Max Knipogend lachebekje Wij op zoek naar dat huis, Ik in de auto blijven met die schat, Lajos zoeken naar dta huis. En dat beest was zoo LIEF!! ik zag allemaal parasieten lopen, kale plekken.. ooh ik hoopte zo dat we geen baasje konden vinden,wilde echt zo graag voor beestje zorgen..
Lajos kwam er aan met ene zeer bezorgd baasje, het was het goede huisje! Hond was al vanaf 3 uur smiddags uitgebroken en spoorloos geweest, ze waren constant aan het zoeken, hadden al bedahct dat de hond wel half dood zou zijn ofzo…
Ik vertelde van de parasieten., dat ie maar ff lekker in bad moeest. Baasje stond erop dat hij een fles wijn aan ons gaf, dit wilden we niet, we hebben zelf een hond en weten dondersgoed hoe wanhopig je kan zijn!

De man was heel erg beleefd, bod zelfs aan onze auto te laten reinigen op zijn kosten…

ook afgeslagen, Max had de auto al uitgewoond dus moest toch schoongemaakt…
We zaten te laat in het restaurant, maar voelden ons wel heel goed..
achteraf blij dat we de kortingsbon zijn gaan halen!!!!!
Eten smaakte heerlijk, hoewel we steeds aan het fantaseren waren hoe het zou zijn als we geen baasje konden vinden….